مدح و شهادت حضرت امام رضا علیه‌السلام
گـله‌ای نیست اگـر غـصـۀ بی‌حد داریم خلوتی هست که در گوشۀ مشهد داریم ما نرفـتـیم هـنوز از حـرمش دلـتـنگـیم چـشـم امّـیـد بـه دیــدارِ مـجــدد داریــم گفته سر می‌زند آنگونه که از سلـمانی این قراریست که با صاحب مرقد داریم ما گـنه‌کـارترین‌ها وسـط صحـن رضا آنچه در خـلـد بـرین خـلق نـدارد داریم روضه می‌خوانم از آن شاه که در اندوهش دیـده‌ای در طـلـب اشـک مـقـیـد داریـم ای اباصلت! عبا را نکشد کاش به سر از عـبـا مـا چه قـدر خـاطـرۀ بـد داریم شاه بر شانۀ خم، پیکـر خود را می‌برد با عبا داشت علی اکبر خود را می‌برد |